Heftige stagedagen/Oslob/Laatste loodjes

28 juni 2018 - Iloilo City, Filipijnen

Hallo allemaal!

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik heb geschreven dus zal ik jullie snel maar is even bijpraten!

Woensdag 13 juni:

Vandaag hadden we een rustig dagje en stond alleen de Help Filipino Childeren Foundation op het progamma. Deze stichting is voor kinderen met een handicap. We hebben met de kinderen spelletjes gedaan en gekleurd. 

Donderdag 14 juni:

Het was weer tijd voor een dagje ziekenhuis! Samen met Dieke, Katie en Ciel gingen we op naar het ziekenhuis. Hopelijk zijn er operaties of bevallingen! We begonnen de dag met 2 operaties. Een staaroperatie bij een man en een operatie waarbij de eileiders van een vrouw werden doorgeknipt, als sterilisatie. De laatste operatie was heel gaaf om te zien. Na de operaties konden we gelijk door naar de delivery room. We hebben met zijn alle geholpen met de bevalling. Voor onze lunchpauze was er nog een bevalling, bij deze bevalling heb ik geholpen. Ik heb geholpen met het kindje eruit halen en op de buik leggen, hierna heb ik het kindje afgedroogd. Super bijzonder om zoiets mee te kunnen maken! Toen we terug kwamen van onze lunch pauze was er nog een baby’tje geboren. Het baby’tje was ontzettend klein, 28 weken was het pas oud. Het kindje was ongeveer 1,5 hand groot en ademde heel erg zwaar. Hier kennen ze niet echt een couveuse en het kindje zou het ook alleen overleven als de moeder besloot om het mee te nemen naar de stad. Wat er met het kindje is gebeurt weet ik niet, maar ik denk dat het kindje is overleden. 

Vrijdag 15 juni:

Vrijdag was een rustig dagje, we zijn naar de stad geweest en hebben ‘s avonds bij de foodtrucks gegeten! Lekker. 

Zaterdag 16 juni:

Zijn we ‘s avonds weer naar de stad gegaan, maar deze keer om een avondje uit te gaan. We waren uitgenodigd door dokter Jessel, een dokter die in het Health Centre in Miagao werkt, zij woont in Ilo Ilo en we mochten een nachtje bij haar slapen. We zijn met zijn 6e wezen stappen en de dokter en haar man gingen mee! Een super gezellig avond/nacht gehad. 

Zondag 17 juni:

Na een lekker ontbijt bij dokter Jessel thuis, zijn we nog even bij de shoppingmale langs geweest om boodschappen te doen en daarna met zijn 8e te eten. Stefanie en ik waren moe dus gingen we eerder dan de rest naar huis, met een jeepney. Normaal duurt een ritje met de jeepney van Ilo Ilo naar Miagao een uurtje. Maar natuurlijk waren wij niet thuis in een uurtje, 2 uur duurde het terugritje met de jeepney... De andere die langer waren gebleven waren met de taxi nog eerder thuis. 

Maandag 18 juni:

Half 7, het lijkt net of het dak naar beneden komt. Het regende zo hard dat het geluid oorverdovend was. We moesten om 8 uur weg voor onze stage in het ziekenhuis, maar de straat leek ondertussen net een rivier door de harde regenval. Dus in plaats van ons witte pak wij met onze korte broek en slippers op naar het ziekenhuis. Het was een rustige dag in het ziekenhuis, er waren geen operaties of bevallingen. Alleen op de eerste hulp waren gevallen van kortademigheid, diabetische wonden en een klein kindje dat een infuus kreeg. 

Dinsdag 19 juni:

Vandaag was het een druk dagje. We hadden 3 operaties. Een operatie waarbij de galblaas werd verwijderd, super gaaf om te zien. Tijdens de operatie werd onze anatomische kennis flink opgehaald door de dokter, aangezien je verschillende organen kon zien liggen. Hierna hadden we nog 2 kleine operaties waarbij een wond gespoeld werd en fratten werden verwijderd. Na de lunchpauze kwam er een meisje van 17 binnen die zwanger was en moest gaan bevallen. Dit is echt de zwaarste en heftigste bevalling die ik tot nu toe heb meegemaakt. Het meisje had heel erg veel pijn en moest ook nog worden ingeknipt. Ze wilde niet worden ingeknipt waardoor ze de eerste keer bij de dokter een schop tegen dr hoofd gaf en de tweede keer een halve meter omhoog schoof in het bed. Maar goed na een lange bevalling was er een gezond jongentje geboren. 

Woensdag 20 juni:

Vandaag hebben we een dag stage gehad  tussen de kinderen. ‘S ochtends zijn we op een kinderdagverblijf voor kinderen van 2 tot 4 jaar geweest. We waren om 11 uur klaar en toen zijn we gaan eten bij onze stagebegeleider Janice, lekker filipijns eten. Na het eten zijn we naar de Help Filipino Childeren Foundation geweest, dit is de stichting die op gezet is door de zus van Janice. De stichting is bedoelt voor dagbesteding van gehandicapten kinderen. Hier hebben we spelletjes met de kinderen gedaan. 

Donderdag 21 juni:

Vandaag alweer mijn laatste dagje in het ziekenhuis. Het was een best wel heftige dag. ‘S ochtends hebben we een bevalling gezien, hierbij werd er een gezond kindje geboren.  Hierna kregen we een telefoontje dat er nog een vrouw zou binnen komen die moest gaan bevallen. De vrouw vertelde dat ze sinds vannacht de baby niet meer had gevoeld, de vrouw werd aan een apparaat gelegd wat de hartslag van de baby moet monitoren. Het was best wel spannend omdat het niet goed te horen was of de hartslag van de baby was of van de vrouw zelf. Uit eindelijk bleek het te gaan om de hartslag van de vrouw zelf wat zou betekenen dat de baby geen hartslag meer had. Om extra zekerheid te garanderen is de vrouw voor een echo gegaan, maar hieruit bleek dat het kindje helaas geen hartslag meer had en overleden was in de buik. De vrouw had al eerder bij 6 maanden een miskraam gehad en nu had de vrouw bij 9 maanden opnieuw een miskraam gehad. Ontzettend sneu voor die vrouw. Na onze lunchpauze kwamen we terug op de eerste hulp. We konden merken aan de sfeer die er hing dat er iets aan de hand was. En dat was ook zo. Er was een jongentje van 9 jaar binnen gebracht die was overleden. Het jongentje was verdronken en ze hadden er alles aangeprobeerd om het jongentje te redden maar helaas mocht dit niet baten. Niet veel later kwam de moeder van het jongentje binnen en die wist nog niet dat haar zoon was overleden. Ze schreeuwde ontzettend hard en het was ontzettend zielig. Wij als verpleegkundige stonden hier ook maar bij en wisten niet wat we moesten doen, het raakte onze ook allemaal diep. Met een 3 dubbel gevoel mijn dienst in het ziekenhuis afgesloten. Omdat het een heftige dag was geweest met meerdere sterf gevallen, omdat het de laatste dag was en omdat we savonds op het vliegtuig zouden stappen  om een weekendje weg te gaan. Thuis mezelf gelukkig kunnen focussen op het leuke weekend wat we in het vooruitzicht hadden. Samen met Ciel, Sanne en Katie een weekendje naar Oslob!

Vrijdag 22 juni:

Vandaag gaan we met de bus van Cebu naar Oslob. 4 uur hobbelen in de bus. Na aankomst in Oslob zijn we gelijk naar een hele mooie waterval geweest. De rest van de middag hebben we doorgebracht bij het zwembad in het resort. 

Zaterdag 23 juni:

5:15 uur de wekker gaat, pff veelste vroeg. Maar zeker de moeite waard, want vandaag gaan we met walvishaaien zwemmen. Achteraf maar goed dat we zo vroeg zijn gegaan want om 6 uur ‘s ochtends krioelde het al van de mensen om de walvishaaien te spotten. Wat een ontzettende gave ervaring was dit! Om 7 uur waren we al klaar en ja wat gaan we nu de rest van de dag doen? Er was nog een mooi eiland in de buurt dus ja dan gaan we daar maar heen. Wat een prachtig eiland zeg! Ondanks dat we wat raar aan werden gekeken dat we onze handdoek daar neer legde om ook wat te zonnen, hebben we zeker een geweldige dag gehad. 

Zondag 24 juni:

Alweer vroeg wakker, maar deze keer om terug te gaan in de bus naar Cebu om hier nog een paar uurtjes te kunnen shoppen in een heel groot winkelcentrum. ‘S avonds zijn we weer terug gevlogen naar Ilo Ilo. 

Maandag 25 juni:

Vandaag hebben we ons visum verlengd. 

Dinsdag 26 juni:

Vandaag zijn Ciel en ik meegeweest op field duty. Hierbij gaan ze naar andere barangays (dorpjes) om bijvoorbeeld zwangere vrouwen te controleren, kinderen te vaccineren of mensen kunnen langs komen om zich te laten checken als ze ziek zijn. Vandaag stond het controleren van zwangere vrouwen en een voorlichting op een school voor ouders op het progamma. Tijdens de controle was het heel erg rustig en waren er maar 2 vrouwen. Bij de voorlichting was het wel heel erg druk, de voorlichting ging over vaccinaties die kinderen gratis op school kunnen halen voor bijvoorbeeld parasieten of andere ziektes. Vaak durven ouders hun kind niet te sturen omdat ze bang zijn dat ze er zieker van worden of dood kunnen gaan. Na de voorlichting van de medewerkes van het Health Centre werd er aan Ciel en mij ook nog gevraagd of we wat wilde zeggen. Ze vroegen ons of we wilde zeggen dat het belangrijk was om vaccinaties te halen voor de kinderen. In een beetje gebrekkig engels, hebben we ons toch duidelijk kunnen maken. Nadat we klaar waren met onze duty zijn we snel naar huis gegaan omdat we moesten koken. Want we zouden vanavond ongeveer 30 man op bezoek krijgen voor een Nederlands-Filipijns afscheidsdiner. We hadden gekookt voor de medewerkers van het Health Centre in Miagao. Op het menu stond; tomantensoep, hutspot, cupcakes en frietjes. Na het eten hebben we nog verschillende Nederlandse spelletjes gedaan zoals; zaklopen, sponzenrace en spijkerpoepen. We hebben ook nog verteld wat we hebben gedoneerd aan het Health Centre. Met het gedoneerde geld wat we opgehaald hebben in Nederland (en waar jij misschien ook aan gedoneerd hebt), hebben we spullen gehaald. We hadden voor het Health Centre; twee bloeddrukmeters, twee kinderbloeddrukmeters, een saturatieter, een glucosemeter, kussens en scharen/coggers gehaald. Ze waren hier ontzettend blij mee. 

Woensdag 27 juni:

Vandaag hadden we de ochtend vrij. ‘S middags zijn we naar de Help Filipino Childeren Foundation gegaan. Hier hebben we wederom met de Filipijnse mensen en kinderen gegeten, een combinatie van Nederlands (restjes van gisteren) en Filipijns eten. We hebben met de kinderen koek gehapt en gezongen. Ook hebben we ons certificaat van dankbaarheid mogen ontvangen van de Foundation. Als donatie aan de Foundation hebben we geld gegeven zodat ze de verdere omheining van het terein kunnen afmaken. Dit voorkomt dat er elke keer geitenpoep of andere rotzooi ligt, waar de kinderen moeten spelen. 

Donderdag 28 juni:

Vandaag hebben Ciel en ik vrij. We houden een lekker rustig dagje en gaan alleen onze casus nog even af maken. 

Fijne dag allemaal! Mijn laatste 1,5 week hier in de Filipijnen zijn ingegaan. 

Groetjes Daphne☺️

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

Foto’s

9 Reacties

  1. Jacqueline:
    28 juni 2018
    Prachtig verhaal weer, maar wat een tegenstrijdigheden hè, pfff heftig, maar zeker ook heel bijzonder om mee te mogen maken.....
  2. Astrid Witte:
    28 juni 2018
    Indrukwekkend allemaal Daphne !!
    En dan zit dit gedeelte er bijna op, en gaat je volgende avontuur beginnen.
    Australië !! Naar Marcel en dan eindelijk weeeer Jan Pieter !!!! en Jelle...
    Geniet ervan...
    Groet en dikke kus van Astrid Ronald en Coen en een beetje van Veerle …..
  3. José:
    28 juni 2018
    Dank je wel voor je bericht. Idd. erg heftig om dat zo van dichtbij mee te maken.
    Geniet ook van de mooie dingen 😘
  4. Groetjes Antje.:
    28 juni 2018
    Het is een heel heftig verhaal.
    Dit heb je daar mee gemaakt.
    Dat zou je hier niet mee maken.
    Maar dit is wel iets om nooit te vergeten.
    Fijne tijd met jan-pieter bij Marcel.
    Blijf genieten.
    Liefs Antje.
  5. Gerriëtte:
    29 juni 2018
    Leuk om weer mee te lezen met je belevenissen! Wat maak je een hoop nieuwe indrukken mee. Het leven en de dood liggen dicht bij elkaar.. knap dat je er zo over kunt schrijven en wij zo mee mogen lezen. Ik doe het je niet na om met waalvishaaien te zwemmen! Geniet nog van je laatste 1,5 week!
  6. Petra Veend:
    29 juni 2018
    Heftig maar mooi Daphne!
  7. Anne-Marie:
    30 juni 2018
    Weer mooi verslag wel heftig wat jullie daar meemaken
  8. Annelies:
    1 juli 2018
    Je schrijft heel leuk Dapnhe, maar goh wat een ervaringen, veel om te verwerken, maar dat doen jullie in de vrije tijd wel goed denk ik😃 super leuk! Nog veel plezier straks met je Australie avontuur en nog veel succes in je laatste stage week!
  9. Oma nijsse:
    2 juli 2018
    Wat een heftige weken weer. Maar well veel geleerd!

    Nu op naar het volgende avontuur.

    Groetjes Oma Nijsse