Eerste stage week en ziekenhuis bezoek.

Hallo lieve lezers,

Na de afgelopen 2 weken nieuwe mensen te hebben ontmoet, beetje vakantie gevierd te hebben en onze orientatie gehad te hebben op de verschillende stageplekken. Mochten we 7 mei eindelijk beginnen met onze stage! 

Maandag 7 mei:

Om 8 uur s’ochtends moesten we verzamelen bij het gemeentehuis. We waren hier onderdeel van de vlagceremonie. We moesten ons zelf voorstellen aan het hele gemeentehuis en de nieuwe week werd in geluid door de burgermeester. Na een ceremonie van bijna 1,5 uur gingen we naar het Health Centre in Miagao. Dit is voor Ciel en mij de eerste stageplek. De stageplek was lekker dicht bij ons huis. Het Health Centre is een soort dokterspraktijk met een eerste hulp en een geboorte afdeling. Als eerste kregen we een rondleiding van de dokter die hier werkzaam is. Na de rondleiding gingen de andere 4 meiden naar het ziekenhuis en bleven Ciel, Stefanie, Marcel en ik achter in het Health Centre. Nu was onze stage echt begonnen!

Ciel en ik gingen gelijk naar de eerste hulp, hier was het nog rustig. We hebben met verschillende dokters en verpleegkundige die op de afdeling werkte gepraat. Langzaam aan kwamen er meerdere patiënten binnen met voornamelijk buikpijn klachten. Totdat ons eerste spoedgeval binnen kwam! Een man van 35 jaar die zich zelf met een groot kapmes in zijn knie had gesneden tijdens het grasmaaien. Ik vond het wel ff slikken want hij had 2 flinken snedes op zijn been zitten, je kon zelfs zijn spier zien zitten...maar het was wel echt super gaaf om te zien! Tussen de verpleegkundige en patiënten wordt voornamelijk Filipijns gesproken dus het is soms moeilijk te volgen voor ons. Als de patiënt gesetteld is vragen we in het engels wat er aan de hand is en wat de patiënt had gedaan of wat zijn klachten waren. Zo hebben we de eerste dag twee grote wonden voor bij zien komen en vele andere patiënten met buikpijn klachten of patiënten die een tetanus injectie moesten krijgen. Door de vele indrukken en de warmte was ik ook bek af toen ik terug was in het huisje. Een voldane eerste dag!

Dinsdag:

Half 8 gaat de wekker, tijd om er uit te komen en weer een dagje mee te draaien en te orienteren in het Health Centre. Toen we binnen kwamen hoorde we dat we gisteren een mevrouw was bevallen van haar 2e baby en dat ze net was binnen gekomen toen wij binnen kwamen. In het Health Centre doen ze alleen bevalling als het de 2 of 3e baby is, omdat er anders te veel risico aan de bevalling zit. De baby was zo lief en klein en maakt het gelukkig goed! Vandaag begon de dag rustig, tot dat er een klein jongentje van een jaar of 4/5 binnen kwam met wonden op zn tenen. De jongen had een schop op zn tenen gekregen en lagen er bijna af... Het jongentje moest heel erg huilen en kreeg niet eens pijnstilling, dus toen heeft Ciel gevraagd of die geen pijnstilling kreeg omdat ze het niet aan kon zien. Gelukkig kreeg die even later pijnstilling en was het jongentje al een stuk rustiger. In Nederland is de pijn een van de belangrijkste punten waar gelijk iets aan gedaan word, maar hier niet dus dat was wel even wennen. Later op de dag bleek dat de jongen twee tenen had gebroken en naar het ziekenhuis moest voor een operatie. Hier duurt het echt super lang om met een ambulance opgehaald te worden en naar het ziekenhuis gebracht te worden, ook al heeft de patiënt spoed. Maar na nog een paar andere gevallen binnen te hebben zien komen was de dag alweer voorbij. Soms kijk ik mijn ogen uit over hoe ze hier handelen. Ze zorg hier is veel meer gericht op het behandelen van een wond of iets anders dan op het welzijn van de patiënt. 

Woensdag:

Alweer onze 3e stage dag! De tijd gaat best wel snel en ik vind het heerlijk om aan het werk te zijn. Vandaag was het erg rustig in de ochtend op de eerste hulp. Daarom leek het Ciel en mij een leuk idee om voor de vele kinderen die binnen komen een handschoenballon te maken. Rond 1 uur kwam er een klein meisje binnen die langs kwam om  de hechtingen uit haar voorhoofd te verwijderen. Ik mocht de hechtingen verwijderen, maar ze was een beetje bang en omdat de meeste kindjes niet zo goed engels kunnen was communiceren moeilijk om haar gerust te stellen. Dus daar kwam Zuster Ciel aan met de handschoen ballon. Het gezicht van het meisje klaarde snel op en ze kon weer lachen. Daarna heb ik snel de hechtingen verwijderd en kon het meisje, helemaal blij met haar handschoenballon, naar huis. 

Donderdag:

De laatste stagedag van deze week alweer. We lopen van maandag tot donderdag stage en hebben daarna lang weekend van vrijdag tot zondag. Vandaag kwam er, toen wij net binnen waren, een man binnen met een vishaakje in zijn hand. De dokter moest deze verwijderden. Daarna kwamen er 3 mannen binnen die gebeten waren door een hond. Honden en andere dieren zoals katten, appen en vleermuizen kunnen hier rabiës hebben. Hierdoor moet je je altijd laten checken op rabiës als je gebeten bent door een dier. Maar bij deze mannen ging dat moeilijk omdat ze de hond al gedood hadden. Ik weet niet of de mannen zich uiteindelijk nog hebben laten testen op rabiës omdat wij lunchpauze hadden. ‘S middags kwam er een vrouw van 104 jaar oud 😱 binnen met buikpijn klachten. Van de buitenland zou je echt niet zeggen dat deze vrouw 104 jaar oud was. Ze was samen met haar dochter, de dochter was vroeger ook een verpleegkundige geweest en hier hebben we gezellig mee zitten kletsen. De vrouw was gestopt als verpleegkundige en was nou mantelzorger voor haar moeder. Ciel en ik waren verbaasd om te horen dat de vrouw al 67 jaar oud was, terwijl wij haar 40 jaar hadden geschat. De bejaarde vrouw kon gelukkig, na een infuus gehad te hebben, weer naar huis. 10 minuten later kwam er een baby van één maand oud binnen. De baby had waarschijnlijk een virus of vergifteging in het bloed, alleen had de moeder geen geld om het bloed te laten onderzoeken. Echt heel erg sneu. De dokter vertelde later dat ze de baby had aangemeld bij een soort fonds voor mensen die de zorgkosten niet kunnen betalen. Ik hoop dat ze de baby hebben kunnen helpen. Half 4 de dag was alweer voorbij, we hadden lekker lang weekend deze keer omdat het maandag een feestdag is vanwege verkiezingen voor nieuwe burgermeesters van barangays (dorpjes). 

Vrijdag:

6 uur, de wekker gaat. Pff het is wel even vroeg hoor. Maar het duurde me niet lang om wakker te worden. Want om 7 uur moesten we verzamelen bij het gemeentehuis om naar de waterval te gaan! We gingen samen met Janice en haar broer en nog 4 andere mensen in de ambulance. Ja we zaten met 14 man in de ambulance. Hier is dat normaal om de voertuigen zo vol mogelijk te duwen. Maar goed, iedereen zat. Op naar de waterval! Spannend want we gingen vandaag pas voor het eerste de bergen in. De wegen zijn hier niet altijd even geweldig dus na heel wat gehobbel over onverharde wegen. Waren we eindelijk aangekomen dachten we. Maar nee, we moesten nog een half uurtje wandelen door de bergen, op hele smalle padden. Ook dit zorgde ook weer voor veel gelach, het uitzicht was absoluut geweldig en zo mooi! Je kon heel ver van je af kijken. Na een half uurtje lopen, klimmen en dalen waren we aangekomen bij de waterval. WAUW! Dat was het eerste wat ik zei toen ik zag waar we beland waren. Het was echt prachtig. Er waren verschillende jonge jongens aan het zwemmen en voordat wij in het water lagen hadden we al heel veel sprongen vanaf de rotsen in het water gezien. De gids vertelde dat ze zich dan uitsloofde voor de mensen die kwamen kijken bij de waterval. De waaghalzen in onze groep stonden gelijk al boven op de rots om te gaan springen, mij niet gezien.. Na een geweldige ochtend bij de waterval gehad te hebben en 100 foto’s verder was het tijd om de berg weer op te klimmen en te wachten op onze ambulance om ons terug te brengen naar het dorp. ‘S middags heb ik lekker rustig aan gedaan en in het huisje gebleven. Vandaag moest ik mezelf wakker houden tot half 2 ‘s nachts omdat mijn korfbal team een wedstrijd moest spelen die ik wel graag wilden kijken. Doordat de stroom uitgevallen was had ik niet zo heel veel internet maar gelukkig heb ik de eerste helft van de wedstrijd kunnen kijken. Omdat alle andere al laggen te slapen moest ik wel heel erg stil zijn en kon ik niet zoals mijn team van mij gewend is kunnen schreeuwen en aanmoedigen. Fluisterend schreeuwen dan maar. KOM OP JONGENS!

Zaterdag:

Vandaag heb ik niet zo heel veel gedaan omdat Ciel zich niet lekker voelde en liever thuis bleef. Terwijl de andere naar de stad gingen of gingen zwemmen heb ik lekker film gekeken en wat tijd voor mezelf gepakt. Af en toe even bij Ciel om het hoekje gekeken maar ze lag lekker rustig te slapen, dus niemand om mee te kletsen. Toen iedereen weer terug was van het strand zijn we met zijn alle bij Sulu Garden gaan eten. Sulu is een bekend en lekker restaurant hier in Miagao en dit was ook zeker niet de eerste keer dat we hier zijn gaan eten. De andere meiden zijn hierna doorgegaan naar de karaokebar terwijl Ciel en ik naar huis zijn gegaan omdat Ciel zich nog steeds niet lekker voelde en lekker op bed wilde liggen. 

Zondag:

Vroeg op, want vandaag gaan we naar Guimaras. Guimaras is een eiland net onder Panay, het eiland waar wij verblijven. ‘S ochtends gaf Ciel aan dat ze zich nog steeds niet helemaal lekker voelde maar na veel wikken en wegen zijn we uiteindelijk toch wel gegaan. Dus daar gingen we onderweg naar Guimaras. Twee andere groepsgenootjes waren al op Guimaras omdat ze naar het Mango Festival gingen. Ik en de rest van de groep vond het leuker om naar het strand te gaan, dus dat hebben we gedaan. Omdat het strand erg druk was, zijn we gaan eiland hoppen! Dit was echt heel gaaf. De andere twee sloten ook aan in de groep en we zijn met zijn 8e op een klein wankel bootje gestapt (ja ik zat in een heel klein wankel bootje..😂). Wind door de haren en onze ogen uit gekeken. We zijn bij verschillende stranden gestopt om te gaan snorkelen, prachtig! Ciel gaf aan zich steeds slechter te voelen en had ook hoge koorts inmiddels. Dus we hebben per direct besloten om met zn alle terug te gaan naar het vaste land om de ferry terug te pakken naar IloIlo City. Onderweg een berichtje gestuurd naar onze begeleidster Janice en deze zou ons op wachten bij het ziekenhuis. Na wat onderzoek bleek dat ze flink uitgedroogd was en flinke koorts had. We kregen te horen dat Ciel voor 2/3 dagen opgenomen moest worden in het ziekenhuis. En omdat ik Ciel haar maatje ben, ben ik bij Ciel gebleven en heb ik mezelf op geofferd om op een bankje van ongeveer 30 cm te slapen voor 2 nachten... niet bepaalt wen pretje maar kon haar niet alleen laten. Gelukkig sloeg de medicijnen snel aan en konden we na 2 nachten en 3 dagen eindelijk terug naar ons huisje in Miagao. Pff dat was me een ziekenhuis ervaring wel hoor. 

Deze hele leuke maar ook heftige en zware week overleefd en nu weer op naar een paar leuke stage dagen (helaas wel alleen omdat Ciel moet rusten :(). 

Groetjes vanuit het nog steeds warme Miagao, Filipijnen.